Իրանի պաշտպանության նախարար, բրիգադի գեներալ Ազիզ Նասիրզադեն կիրակի օրը նախազգուշացրել է, որ ամերիկացիները չեն կարող սպառնալ Իրանին, քանի որ ամբողջ տարածաշրջանում նրանց բազաները գտնվում են Իրանի նշանառության տակ։ «Մենք թշնամի չենք մեր հարևան երկրներին, նրանք մեր եղբայրներն են, բայց նրանց տարածքում գտնվող ամերիկյան բազաները կդառնան մեր թիրախները», - շեշտել է Նասիրզադեն։               
 

«Այս պա­հին կա­ռա­վա­րու­թ­յու­նը պետք է ո­րոշ խո­շոր ձեռ­նար­կու­թ­յուն­նե­րի ազ­գայ­նաց­ման ծրա­գիր պատ­րաս­տի»

«Այս պա­հին կա­ռա­վա­րու­թ­յու­նը պետք է ո­րոշ խո­շոր ձեռ­նար­կու­թ­յուն­նե­րի ազ­գայ­նաց­ման ծրա­գիր պատ­րաս­տի»
10.04.2020 | 12:52

Այն, ինչ այս օ­րե­րին կա­տար­վում է Ար­ցա­խում, բա­վա­կան խնդ­րա­հա­րույց է։ Քաո­սա­յին ի­րա­վի­ճակն ա­նըն­դու­նե­լի է շա­տե­րի հա­մար։ ՀԴԿ նա­խա­գահ Ա­ՐԱՄ ՍԱՐԳ­ՍՅԱՆՆ էլ ան­թույ­լատ­րե­լի է հա­մա­րում խժդ­ժու­թյուն­ներն Ար­ցա­խում, քա­նի որ դրանք հղի են վտան­գա­վոր հետևանք­նե­րով, և դրա­նից հաս­տա­տա­պես օգտ­վե­լու է հա­կա­ռա­կոր­դը։

-Ինչ­պե՞ս եք գնա­հա­տում հե­տընտ­րա­կան շր­ջա­նում Ար­ցա­խի ներ­քա­ղա­քա­կան ի­րա­վի­ճա­կը։
-Դեռ նա­խընտ­րա­կան շր­ջա­նում հայ­տա­րա­րել էի, որ կո­րո­նա­վի­րու­սի վտան­գի առ­կա­յու­թյան պայ­ման­նե­րում պետք է ընտ­րու­թյուն­նե­րը հե­տաձ­գել։ Բայց իշ­խա­նու­թյու­նը ո­րո­շեց ձևա­վո­րել օ­րի­նա­կան նոր իշ­խա­նու­թյուն և անց­նել աշ­խա­տան­քի։ Փա՜ռք Աստ­ծո, ա­ռա­ջին փուլն ան­ցավ ա­ռանց վի­րու­սի։ Սա­կայն պարզ­վեց, որ մեկ այլ «վա­րակ» կա այն­տեղ, որն այս պա­հին վտան­գա­վոր տեսք է ստա­նում։ Եվ նա­խորդ 30 տա­րի­նե­րին, և ա­ռա­վել ևս հի­մա նման բանն Ար­ցա­խի հա­մար խիստ ա­նըն­դու­նե­լի է ու ան­թույ­լատ­րե­լի։ Այդ «վա­րակն» այն է, ինչ վեր­ջին 2 տար­վա ըն­թաց­քում Հա­յաս­տա­նում ե­ղել է, այ­սօր փոր­ձում են ի­րա­կա­նաց­նել նաև Ար­ցա­խում։ Ի տար­բե­րու­թյուն Հա­յաս­տա­նի, Ար­ցա­խում ցան­կա­ցած այդ­պի­սի փո­փո­խու­թյուն պետք է հա­մա­րել սադ­րանք։ Ցա­վոք, կան ար­կա­ծախն­դիր­ներ, նաև Հա­յաս­տա­նից գնա­ցած­ներ, ո­րոնց ցան­կու­թյունն է Ար­ցա­խում ստեղ­ծել օ­ջախ­ներ, ո­րոնք ա­մեն պա­հի կա­րող են ակ­տի­վա­նալ։ Տե­սել եմ այդ «հե­ղա­փո­խա­կան­նե­րի» կազ­մա­կեր­պած հան­րա­հա­վա­քը, ան­կեղծ ա­սած, դե­ժա­վյու ապ­րե­ցի, նույ­նը 2018-ին կա­տար­վում էր Հա­յաս­տա­նում։ Փոքր խում­բը բարձ­րա­գոչ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով փոր­ձում էր հաս­նել իր նպա­տա­կին։ Ար­ցա­խում դա պար­զա­պես պետք է ար­գել­վի։ Ինձ հա­մար շատ ան­հաս­կա­նա­լի է Մա­սիս Մա­յի­լյա­նի պահ­ված­քը, կի­սահ­ղի չեն լի­նում։ Կամ պի­տի հրա­ժար­վել երկ­րորդ փու­լից, շատ ձայն հա­վա­քած թեկ­նա­ծուն մաս­նակ­ցի ու հաղ­թի, կամ շա­րու­նա­կել պայ­քարն ու հաս­նել նպա­տա­կին։ Մինչ­դեռ նրա հայ­տա­րա­րու­թյունն ան­հաս­կա­նա­լի է, ի՞նչ է նշա­նա­կում՝ մի գնա­ցեք ընտ­րու­թյուն­նե­րին։ Սամ­վել Բա­բա­յա­նի կու­սակ­ցու­թյան հայ­տա­րա­րու­թյունն էլ բա­վա­կան տա­րօ­րի­նակ էր։ Ապ­րի­լի 14-ը պետք է ա­մեն ինչ իր տե­ղը դնի։ Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նը դուր է գա­լիս մե­կին, իսկ մյու­սին՝ ոչ, փաստն այն է, որ նա է հա­վա­քել ա­մե­նա­շատ քվե­նե­րը։ Տա­րօ­րի­նակ էր նաև, որ ընտ­րու­թյան գի­շե­րը հայ­տա­րա­րե­ցին, թե ու­նի 41 հա­զար ձայն, ո­րով ա­ռա­ջին փու­լով իսկ հաղ­թում էր, հե­տո պարզ­վեց, որ ըն­դա­մե­նը մի քա­նի հա­րյուր ձայն է պա­կա­սում, ու երկ­րորդ փուլ պի­տի լի­նի։ Այն­պի­սի տպա­վո­րու­թյուն ու­նեմ, որ Ար­ցա­խում կա ար­տա­քին ճն­շում, հատ­կա­պես «սո­րո­սա­կան» կոչ­վող կա­ռույց­նե­րից։ Նրանց անհ­րա­ժեշտ էր, որ ի­րենց թեկ­նա­ծուից շատ բան կախ­ված լի­ներ։ Բայց Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նը կա­րո­ղա­ցավ ինք­նու­րույն ձևա­վո­րել կա­ռա­վա­րու­թյուն, դրա հա­մար հի­մա հայ­տա­րա­րում են, թե պի­տի չե­ղար­կել ընտ­րու­թյուն­նե­րը։ Այս ի­րա­վի­ճա­կը կու­րա­խաց­նի մեր ո­խե­րիմ թշ­նա­մի­նե­րին, սա­կայն մենք խժդ­ժու­թյուն­ներ թույ­լատ­րե­լու պար­զա­պես ի­րա­վունք չու­նենք։
-Ար­ցա­խում ան­կա­յու­նու­թյուն ստեղ­ծե­լու նպա­տա­կը ո՞րն է, ար­դյոք միայն իշ­խա­նու­թյան հաս­նե­լու մղու­՞մը։
-Այլ ու­ժեր են ու­զում գալ իշ­խա­նու­թյան։ Ե­թե դա չի հա­ջող­վում, կախ­վա­ծու­թյան մեջ պա­հել ար­դեն ըն­տր­ված իշ­խա­նու­թյա­նը։ Առ­կա են նաև քա­ղա­քա­կան այն­պի­սի նպա­տակ­ներ, ո­րոնք դրսևոր­վում են այն գա­ղա­փար­նե­րով, թե խա­ղաղ ապ­րենք մեր հարևա­նի հետ։ Մինչ­դեռ Ադր­բե­ջանն ա­մեն ան­գամ ցույց է տա­լիս, որ չպետք է հա­վա­տալ այդ խա­ղա­ղու­թյա­նը։ Շատ հնա­րա­վոր է, որ բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թաց­նե­րի հետ կապ­ված ո­րո­շա­կի պար­տա­վո­րու­թյուն­ներ էլ կան, ո­րոնց ի­րա­կա­նաց­ման հա­մար պետք են ու­ժեր, ո­րոնք դրանք ստանձ­նել են։ Այ­սօր աշ­խար­հում շատ բա­ներ են փոխ­վում և հնա­րա­վոր է, որ Մինս­կի խմ­բի հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րի ու­շադ­րու­թյունն այդ­քան սևեռ­ված չլի­նի Ար­ցա­խի հար­ցի վրա։ Վա­խե­նամ, որ նոր խա­ղա­ցող­ներ ա­ռաջ գան, ո­րոնք այս տա­րա­ծաշր­ջա­նում փո­փո­խու­թյուն­ներ ի­րա­կա­նաց­նե­լու հար­ցում շատ շա­հագր­գիռ են, հատ­կա­պես Թուր­քիան։ Այս պա­րա­գա­յում մեզ անհ­րա­ժեշտ է հա­մախմ­բում, մենք բազ­միցս ա­ռա­ջար­կել ենք, որ մեր հա­մազ­գա­յին հար­ցե­րից պետք է Ար­ցա­խի հիմ­նա­հարցն ա­ռանձ­նաց­նել և միաս­նա­կան դիր­քո­րո­շում ձևա­վո­րել, որ­պես­զի որևէ մե­կը քա­ղա­քա­կան դի­վի­դենդ­ներ շա­հե­լու հա­մար չշա­հար­կի այն։
-Ի՞նչ եք կար­ծում, ապ­րի­լի 14-ից հե­տո ի­րա­վի­ճա­կը կհան­դարտ­վի՞, թե՞ լար­վա­ծու­թյու­նը նոր թափ կհա­վա­քի։
-Ա­մեն ինչ կախ­ված է նոր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րից, նրանց կեց­ված­քից։ Իշ­խա­նու­թյու­նը կամք պի­տի դրսևո­րի, սա չի նշա­նա­կում, որ պի­տի գնան դրա­կո­նյան մի­ջոց­նե­րի։ Հա­մոզ­ված եմ, որ ժո­ղովր­դի մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը կողմ է, որ Ար­ցա­խում լի­նի հա­մե­րաշ­խու­թյան մթ­նո­լորտ։ Իշ­խա­նու­թյու­նը կա­րող է հեն­վել այդ կո­րի­զի վրա և քայ­լեր ձեռ­նար­կել։ Ե­թե լի­նեն հրահ­րող­ներ, նրանց պի­տի մե­կու­սաց­նեն ոչ թե բանտ նս­տեց­նե­լով, այլ ժո­ղովր­դից։ Կմ­նան փոքր խմ­բակ­ներ, ո­րոնք ո­չինչ չեն կա­րող ա­նել։ Խն­դիրն այն է, որ ե­րի­տա­սարդ­ներն ար­դա­րու­թյան ձգ­տու­մով ցան­կա­նում են լսել ա­մեն մի ճղճ­ղա­նի։ Սո­րո­սա­կան­նե­րից շատ շա­տե­րին ա­միս­ներ շա­րու­նակ պատ­րաս­տում են քա­ղա­քա­կան այս­պի­սի գոր­ծու­նեու­թյան, հա­տուկ կուր­սեր են անց­նում, որ­պես­զի գան պո­պու­լիս­տա­կան, դե­մա­գոգ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով, իբր ար­դա­րու­թյուն պա­հան­ջով ժո­ղովր­դին ի­րենց կող­մը քա­շեն։ 30 տա­րի մենք էլ ար­դա­րու­թյան հա­մար ենք պայ­քա­րել, բայց երբևի­ցե ամ­պա­գոռ­գոռ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով ժո­ղովր­դին մեր հետևից չենք տա­րել։ Ապ­րի­լի 14-ից հե­տո ձևա­վոր­վող կա­ռա­վա­րու­թյունն ու ԱԺ-ն հա­մա­տեղ պետք է կա­րո­ղա­նան ժո­ղովր­դի հա­մախմ­բու­մը պահ­պա­նել և ար­գելք­նե­րը հաղ­թա­հա­րել։
-Հա­յաս­տա­նյան ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րին անդ­րա­դառ­նանք. իշ­խա­նու­թյա­նը հա­ջող­վու՞մ է վե­րահս­կո­ղու­թյան տակ պա­հել և ա­ռող­ջա­պա­հա­կան, և տն­տե­սա­կան ի­րա­վի­ճա­կը։
-Այ­սօր կո­րո­նա­վի­րու­սի հետ կապ­ված իշ­խա­նու­թյան քայ­լե­րը հիմ­նա­կա­նում ար­դա­րաց­ված են, աշ­խարհն է նույն մի­ջոց­նե­րով պայ­քա­րում այդ վա­րա­կի դեմ։ Այս ա­ռու­մով խն­դիր­ներ չեմ տես­նում։ Սա­կայն այդ մի­ջոց­նե­րը ո­րո­շա­կիո­րեն ու­շա­ցած էին, ին­չի մա­սին ի­րենք էլ են խոս­տո­վա­նել։ Մինչ­դեռ բա­ցար­ձակ տե­սա­նե­լի չէ Երևա­նի քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նի աշ­խա­տան­քը, դժ­վար է հի­շել, թե վեր­ջին ան­գամ Երևա­նի փո­ղոց­նե­րը երբ են լվաց­վել, երբ են քա­ղա­քի մաք­րու­թյունն ա­վե­լի լավ դարձ­նե­լու, կա­նա­չա­պա­տում ի­րա­կա­նաց­նե­լու։ Ինչ վե­րա­բե­րում է այս պա­հին տն­տե­սա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյա­նը, դժ­վար է լա­վա­տե­սա­կան որևէ բան ա­սել։ Ըն­դա­մե­նը կի­սատ-պռատ գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ են։ Մեր պե­տու­թյան դե­րա­կա­տա­րումն ու նրա գոր­ծի­քա­կազ­մը պետք է ամ­բող­ջո­վին գոր­ծի դր­վեն։ Գու­ցե շատ հե­ղա­փո­խա­կան մի միտք ա­սեմ, բայց այս պա­հին կա­ռա­վա­րու­թյու­նը պետք է ո­րոշ խո­շոր ձեռ­նար­կու­թյուն­նե­րի ազ­գայ­նաց­ման ծրա­գիր պատ­րաս­տի։ Ա­ռա­ջին հեր­թին այն գոր­ծա­րան­նե­րը, ո­րոնք օ­տար­նե­րի ձեռ­քում են, ո­րոնք շա­հույ­թը դուրս են տա­նում, այդ թվում հան­քար­դյու­նա­բե­րու­թյու­նը, Երևա­նի կո­նյա­կի գոր­ծա­րա­նը, ո­րը շատ սխալ ձևով սե­փա­կա­նաց­վեց, ու ժա­մա­նակն է, որ «ոս­կե ձու» ա­ծող այդ գոր­ծա­րանն ազ­գայ­նաց­վի։ Սրանց գոր­ծու­նեու­թյու­նից պե­տու­թյու­նը ստա­նում է մի քա­նի ձևով հար­կեր, իսկ հիմ­նա­կան հարս­տու­թյու­նը մնում է սե­փա­կա­նա­տի­րո­ջը։ Ե­թե Նոր­վե­գիա­յի պես զար­գա­ցած եր­կի­րը շա­հույ­թի 80 տո­կո­սը պա­հում է ի­րեն և 20 տո­կոսն է թույլ տա­լիս, որ իր երկ­րից դուրս բեր­վի, մենք հա­կա­ռակն ենք ա­նում։ Այս պայ­ման­նե­րում, երբ որևէ լուրջ ներդ­րում բա­ցառ­ված է, անհ­րա­ժեշտ է մտա­ծել, թե ինչ ձևով պետք է մեր բյու­ջեն ա­վե­լաց­նենք ու ի­րա­կա­նաց­նենք պե­տա­կան ծրագ­րե­րը։
-Դուք ա­ռա­ջար­կում եք տն­տե­սու­թյան կա­ռուց­ված­քի վե­րա­նա­յու՞մ։
-Ա­յո։ Ըն­դա­մե­նը մի օ­րի­նակ։ ԱՄՆ-ում ճգ­նա­ժա­մը հաղ­թա­հա­րե­լու հա­մար Ֆրանկ­լին Ռուզ­վելտն ի­րա­կա­նաց­րեց տն­տե­սա­կան այն­պի­սի գոր­ծի­քա­կազմ, ո­րը մաս­նա­վո­րի դեմ էր, բայց վե­րած­նունդ ա­պա­հո­վեց ԱՄՆ-ին։ Նույնն ա­րեց Մարգ­րետ Թետ­չե­րը, երբ տե­սավ, որ մե­տա­լուր­գիա­կան ար­դյու­նա­բե­րու­թյու­նը վախ­ճան է ապ­րում։ Այդ ճյու­ղը ազ­գայ­նաց­րեց, կար­գի բե­րեց, հե­տո վե­րա­դարձ­րեց մաս­նա­վո­րին այն ժա­մա­նակ, երբ պե­տու­թյան շա­հե­րին հա­մա­պա­տաս­խան էին գոր­ծում։ Այ­սօր մենք ևս պի­տի այս­պի­սի ար­մա­տա­կան քայ­լե­րի գնանք։ Օ­րերս վար­չա­պե­տը կր­կին հայ­տա­րա­րեց, թե դեմ է քվեար­կել պե­տա­կան պարտք վերց­նե­լուն, բայց հի­մա ինքն էլ է պե­տա­կան պարտք վերց­նե­լու։ Ոչ իր մեղ­քով Հա­յաս­տա­նի պե­տա­կան պարտքն ար­դեն 7 մի­լիար­դից ա­վե­լի է, բայց այդ բե­ռը շա­րու­նա­կում է մեր ու­սե­րին մնալ։ Հի­մա հարց՝ ե­թե նո­րից վերց­նեք ու չու­նե­նաք զար­գաց­ման ծրա­գիր, այն չներդ­նեք ար­դյու­նա­բե­րա­կան ո­լոր­տում, ա­նի­մաստ չէ՞ դա, ի՞նչ նպա­տակ ու­նի հեր­թա­կան ան­գամ ա­վե­լաց­նել այդ պարտ­քի չա­փը։ Ե­թե բյու­ջեի դե­ֆի­ցիտն են փա­կե­լու, կրկ­նում են նա­խորդ իշ­խա­նու­թյան սխալ­նե­րը։ Մի օ­րի­նակ ևս. Չի­նաս­տա­նը, տես­նե­լով այ­սօր հա­մաշ­խար­հա­յին շու­կա­յում ինչ է կա­տար­վում, այն ձեռ­նար­կու­թյուն­նե­րը, ո­րոնք ժա­մա­նա­կին վա­ճա­ռել էր օ­տա­րերկ­րա­ցի­նե­րին, «ջրի գնով» հետ բե­րեց։ Սրա նպա­տակն այն է, որ վե­րա­կանգ­նեն ար­դյու­նա­բե­րա­կան այն ճյու­ղե­րը, ո­րոնք աշ­խա­տա­տար են, գի­տա­տար և շա­հու­թա­բեր։ Այս ուղ­ղու­թյամբ մենք էլ պի­տի մտա­ծենք։ Այս­տեղ խն­դիրն այն է, թե որ­քա­նով է մեր ղե­կա­վա­րու­թյու­նը պատ­րաստ նման գա­ղա­փա­րի ի­րա­կա­նաց­մա­նը։ Մինչ­դեռ այ­սօր մեր իշ­խա­նու­թյու­նը ցան­կա­նում է բյու­ջեի մուտ­քեր ա­պա­հո­վել ա­պօ­րի­նի ծա­գում ու­նե­ցող գույ­քի բռ­նա­գանձ­մամբ։ Դուք պատ­կե­րաց­նու՞մ եք, թե դա ինչ պա­ռակ­տում է ա­ռա­ջաց­նե­լու ժո­ղովր­դի մեջ։ Կապ չու­նի` ար­դա՞ր է, թե՞ ոչ։
-Տե­սա­կա­նո­րեն ինչ­պե՞ս է հնա­րա­վոր ա­պօ­րի­նի ծա­գում ու­նե­ցող գույ­քի բռ­նա­գան­ձու­մը, ինչ­պե՞ս են այս կամ այն մե­ծա­հա­րուս­տի ա­ռանձ­նա­տու­նը հետ վերց­նե­լու։
-Ե­թե գնում են ո­մանց դղյակ­նե­րը հետ բե­րե­լու ճա­նա­պար­հով, դա ա­ռանձ­նա­պես ոչ մի նշա­նա­կու­թյուն չի ու­նե­նա­լու ոչ պե­տու­թյան, ոչ էլ ժո­ղովր­դի հա­մար։ Դա ար­տադ­րանք տվող չէ, պետք է դնեն վա­ճառ­քի։ Այ­նինչ, Ծաղ­կա­ձո­րի մի հյու­րա­նոց չկա­րո­ղա­ցան վա­ճա­ռել։ Այ­սօր հարցն այս­պես է դր­ված, ինչ­պես պետք է աղ­քա­տու­թյան շեմն ի­ջեց­նել, այդ ուղ­ղու­թյամբ պետք է ծրագ­րեր կազ­մել։
-Դուք չե՞ք գե­րագ­նա­հա­տում այս իշ­խա­նու­թյան կա­րո­ղու­թյուն­նե­րը։ Այս կա­ռա­վա­րու­թյունն ան­գամ փոքր հար­ցե­րում է ձա­խող­վում, էլ ուր մնաց Ռուզ­վել­տի ու Թետ­չե­րի նման ծրագ­րեր մշա­կի։
-Ան­շուշտ, չեմ գե­րագ­նա­հա­տում այս իշ­խա­նու­թյան հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը, ըն­դա­մե­նը անհ­րա­ժեշտ քայ­լե­րի մա­սին եմ խո­սում, ո­րոնք պետք է կա­տար­վեն, այ­լա­պես տն­տե­սու­թյու­նը գա­հա­վի­ժե­լու է, բայց ա­ռա­ջին հեր­թին ի­րենք են տա­պալ­վե­լու։ Ինչ­քան կա­րե­լի է ա­սել, որ ա­մեն ինչ լավ կլի­նի, սպա­սեք։ Ե­թե աշ­խար­հում մե­կու­սա­ցու­մը շա­րու­նակ­վի, մենք մեկ այլ խնդ­րի էլ ենք բախ­վե­լու. բո­լոր եր­կր­ներն ի­րենց ար­տադ­րա­ծը պա­րե­նա­յին ապ­րանք­նե­րը պա­հե­լու են ի­րենց. և մենք կանգ­նե­լու ենք փաս­տի ա­ռաջ։ Նշա­նա­կում է, որ գյու­ղատն­տե­սու­թյան ա­ռու­մով էլ լուրջ փո­փո­խու­թյուն­ներ պետք է կա­տար­վեն, ար­դյու­նա­բե­րա­կան հա­մա­լիր ստեղծ­վի։ Ի­հար­կե, միա­միտ չեմ, որ մտա­ծեմ, թե կա­ռա­վա­րու­թյու­նը, որ ոչ մի կերպ չհ­րա­ժար­վեց նա­խորդ­նե­րի կա­ցու­թաձևից, կա­րող է մեկ օր­վա մեջ փո­խել իր մտա­ծե­լա­կեր­պը։ Ա­ռայ­սօր այս իշ­խա­նու­թյու­նը հատ­վա­ծա­կան լու­ծում­ներ է տա­լիս հար­ցե­րին, հա­մա­լիր ոչ մի մի­ջո­ցա­ռում տն­տե­սու­թյու­նում չկա։
ԵԱՏՄ-ի, որ այ­սու­հետ լուրջ մր­ցակ­ցու­թյան մեջ է լի­նե­լու ԵՄ-ի և նմա­նա­տիպ կա­ռույց­նե­րի հետ, շր­ջա­նա­կում ևս պետք է ա­ռա­ջարկ ար­վի, որ ո­րո­շում­նե­րը հա­մա­չափ լի­նեն բո­լոր պե­տու­թյուն­նե­րի հա­մար։ Ա­ռայ­սօր այդ­պի­սին չէ։ Ա­մեն մե­կը, իր շա­հից ել­նե­լով, քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն է ի­րա­կա­նաց­նում, ո­րը խան­գա­րում է ին­տեգ­րա­ցիոն քա­ղա­քա­կա­նու­թյա­նը։
-Ի դեպ, այս վի­ճա­կում, երբ տն­տե­սու­թյուն­նե­րը կաթ­վա­ծա­հար են, Հա­յաս­տա­նի տն­տե­սու­թյունն էլ «մա­զից» է կախ­ված, ՌԴ-ն ո­րո­շեց գա­զի գի­նը բարձ­րաց­նել։ Ին­չու՞ հի­մա, սա պա­տա­հա­կա­նու­թյու՞ն է։
-Քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նում ո­չինչ պա­տա­հա­կան չէ։ Տն­տե­սա­կան խն­դիր­նե­րը դեռ մի կողմ թող­նենք, սա քա­ղա­քա­կան լծակ է, ո­րը ՌԴ-ն օգ­տա­գոր­ծում է։ Ե­թե կա ան­վս­տա­հու­թյուն այս իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի վա­րած քա­ղա­քա­կա­նու­թյան հան­դեպ, ցան­կա­ցած պա­հի կա­րող են օգ­տա­գոր­ծել մի այն­պի­սի մա­հակ, ո­րը կազ­դի ողջ ժո­ղովր­դի տրա­մադ­րու­թյան վրա՝ ա­ռա­ջաց­նե­լով դժ­գո­հու­թյան ա­լիք։
-Գա­զի խնդ­րի առն­չու­թյամբ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը նախ հե­ռա­խո­սազ­րույց էր ու­նե­ցել Ա­լեք­սանդր Լու­կա­շեն­կո­յի հետ, հե­տո օ­րերս` Վլա­դի­միր Պու­տի­նի։ Սա ո­մանք ար­տա­քին հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րում սխալ ու­ղերձ հա­մա­րե­ցին, հա­մա­մի՞տ եք։
-Ա­յո, ե­թե դու դաշ­նա­կից ես, պետք չէր եր­րորդ երկ­րին դի­մել, կա­րե­լի էր խո­սել հենց ՌԴ ղե­կա­վա­րի հետ։ Ար­դյոք Պու­տի­նի հետ հե­ռա­խո­սազ­րույ­ցում Փա­շի­նյա­նը կա­րո­ղա­ցա՞վ հար­թել այն տպա­վո­րու­թյու­նը, որ թո­ղել է ռու­սա­կան կող­մի վրա։ Այդ­պի­սի կիք­սեր քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մեջ չեն ներ­վում։ Բնա­կա­նա­բար ու­ղիղ չի աս­վում, թե այդ­պի­սի քայ­լիդ հա­մար ա­հա այս պա­տաս­խա­նը, նրանք լսում են և ա­նում են դրան հա­մար­ժեք քայլ։ Ե­թե գա­զի գնի նվա­զում կամ գո­նե պահ­պա­նում չե­ղավ, մեր տն­տե­սու­թյունն ա­վե­լի լուրջ հար­ված է ստա­նա­լու, բո­լոր ապ­րանք­նե­րի գնե­րի վրա է դա ազ­դե­լու։ Նավ­թի գնան­կումն այդ­քան մեծ ազ­դե­ցու­թյուն չի ու­նե­նա, որ­քան գա­զի գնի բարձ­րա­ցու­մը։ Երկ­րի ղե­կա­վար­նե­րի միջև կարևո­րը վս­տա­հու­թյունն է, ե­թե վս­տա­հու­թյու­նը սկ­սում է խար­խլ­վել, հա­մա­պա­տաս­խան քայ­լեր են ար­վում, ո­րոնք ցան­կա­լի հետևանք­ներ չեն ու­նե­նում։
-Վեր­ջում այս օ­րե­րին շատ քն­նարկ­վող մի հոդ­վա­ծի մա­սին։ Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը հեր­թա­կան հայ­տա­րա­րու­թյամբ է հան­դես ե­կել և այս իշ­խա­նու­թյան ընդ­դի­մա­խոս­նե­րին «խրա­տել», այս օ­րե­րին Փա­շի­նյա­նի իշ­խա­նու­թյա­նը քն­նա­դա­տող­նե­րին դա­վա­ճան ո­րա­կել։ Երբ ինչ­պես իշ­խա­նու­թյունն է ա­սում` վի­րու­սի ող­նա­շարն ար­դեն կոտր­վել է, ին­չու՞ նոր ո­րո­շեց Տեր-Պետ­րո­սյա­նը խո­սել։
-Եվ ո՞վ է ա­սո­ղը, խրատ տվո­ղը։ Ե­թե հի­շենք իր իշ­խա­նու­թյան տա­րի­նե­րը, այդ­պի­սի ան­հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյուն կար նաև այն ժա­մա­նակ։ Ե­թե մինչ այ­սօր հեր­քում էին Փա­շի­նյան-Տեր-Պետ­րո­սյան կա­պի մա­սին, հի­մա բա­ցա­հայտ­վեց դա, քա­նի որ միա­կող­մա­նի գնա­հա­տա­կան­ներ է տա­լիս։ Ե­թե ա­սեր, որ ա­ռա­ջին հեր­թին իշ­խա­նու­թյու­նը պետք է հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյան օ­րի­նակ ծա­ռա­յի, գու­ցե հա­վա­տա­յի նրա մտա­հո­գու­թյա­նը։ Ե­թե Փա­շի­նյա­նի Մեղ­րիի հայտ­նի հայ­տա­րա­րու­թյու­նը չլի­ներ (նկա­տի ու­նի «ոտ­քե­րը լի­զե­լու» մա­սին Փա­շի­նյա­նի ե­լույ­թը-Ռ. Խ.), կա­րող էի ա­սել, որ հի­մա զերծ մնանք որևէ քն­նա­դա­տու­թյու­նից։ Բայց ոչ մի նա­խադ­րյալ չկա, որ այս վի­րու­սից հե­տո իշ­խա­նու­թյու­նը ձգ­տե­լու է հա­մախ­մբ­ման։ Հի­մա դաշ­տը ո՞վ է բա­ժա­նել սևե­րի ու սպի­տակ­նե­րի, հե­ղա­փո­խա­կան­նե­րի և հա­կա­հե­ղա­փո­խա­կան­նե­րի. դա ընդ­դի­մու­թյու­նը չի ա­րել, չէ՞։ Երբ փոր­ձում ես մարդ­կանց նսե­մաց­նել և վի­րա­վո­րել, պի­տի պատ­րաստ լի­նես, որ այդ­պես էլ քեզ են պա­տաս­խա­նե­լու։
Զրույ­ցը՝ Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 9329

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ